Bij ieder gezin valt maandelijks wel de schoolkrant van de kinderen, het mededelingenblad van de werkgever en het plaatselijke ‘sufferdje’ op de mat. Elke zichzelf respecterende gemeenschap communiceert met haar leden. Ook de Nederlandse Dalton Vereniging ziet het belang van een eigen tijdschrift in. Ze slaat met DaltonVisie een nieuwe weg in, die past in een rijke geschiedenis van daltontijdschriften.
Voor- en tegenstanders van daltononderwijs debatteren in het midden van de jaren twintig met elkaar in diverse tijdschriften en kranten. ‘Dalton is het mode woord thans de dag’, wordt in 1924 in De Bode geschreven. Het is een ‘onderwerp van lange tijdschriftartikelen en gewichtig uitziende brochures, onuitputtelijke bron voor dagbladschrijvers…’.
Het zijn tijdschriften als Volksontwikkeling, Het Schoolblad, Tijdschrift voor Ervaringsopvoedkunde en Vernieuwing, maar vooral het in 1919 opgerichte Pedagogische Studiën, waarin artikelen over het daltononderwijs verschijnen.
Pas als de belangstelling voor het daltononderwijs bij andere bladen wat luwt, wordt er in 1949 een eigen blad opgezet. In januari van dat jaar verschijnt het eerste nummer van Dalton: acht bladzijden tekst en twee advertenties voor boeken die bij de eigen uitgever, J.B. Wolters, verschenen zijn. De toenmalige voorzitter van de NDV, Timmers, introduceert Dalton: “…talrijke docenten hebben gevraagd om een orgaan, dat dienen kan als bron van voorlichting, als tribune en als vraagbaak.”
De redactie schrijft zich voor te kunnen stellen dat Dalton een ontmoetingsplaats wordt. Ze roept lezers op “het hunne daartoe bij te dragen in de vorm van vragen, opmerkingen en wat hun verder dienstig lijkt… Deze ontmoeting te mogen bevorderen lijkt de redactie een prettige plicht.”
Het blad verschijnt tot 1968. De reden waarom het dan beëindigd wordt, is niet duidelijk: gebrek aan belangstelling? De kosten? Feit is dat er in die tijd in brede zin belangstelling is voor onderwijsvernieuwingen, waardoor de belangstelling voor het daltononderwijs afneemt.
Vanaf 1952 werkt de NDV samen met de Nederlandse afdeling van de New Educational Fellowship, rond het tijdschrift Vernieuwing van Opvoeding en Onderwijs.
Er verschijnen opmerkelijk veel artikelen waarbij steeds opnieuw de eigen kenmerken van het daltononderwijs besproken worden. Ook zijn er fasen te onderkennen waarin er aandacht is voor specifieke onderwerpen als het houden van orde en het omgaan met correctiewerk.
In het begin van de jaren tachtig wakkert de belangstelling voor het daltononderwijs weer aan, met weer een eigen blad tot gevolg. In 1982 verschijnt Taak, in de bescheiden omvang van één A4’tje. Drager van het blad is Graafmans, bij wie, op de Mgr. Beckerschool in Tilburg, ook het stencilwerk verricht wordt. In 1990 verschijnt Taak bij het APS en vanaf 1992 tot in 1994 bij Stichting IVIO (Instituut voor Individueel Onderwijs).
Formeel ziet de NDV het blad Vernieuwing als opvolger van Taak. Daarmee is immers al eerder de samenwerking gezocht. Maar al snel wordt weer de behoefte gevoeld aan een eigen communicatiemiddel. Vanaf januari 1998 verspreidt de NDV tweemaandelijks Dalton Informatie. De papieren versie van dit mededelingenblad stopt, als de NDV in 2005 ertoe overgaat de leden te informeren door middel van een digitale nieuwsbrief.
Auteur: René Berends
Beeld: Archief NDV.