De verspreiding van het daltononderwijs in Amerika

Ondanks het enthousiasme dat ze te weeg brengt in het buitenland, komt het daltononderwijs in Amerika zelf niet echt van de grond.

De NYDS

Parkhurst concentreert zich in de jaren dertig op het leiding geven aan de school in New York. Ze vertoont weinig inzet om een organisatie op poten te zetten voor de verbreding van het daltononderwijs, nationaal en internationaal. Van een goede opleiding tot daltonleerkracht komt het er ook niet van. Bovendien publiceert ze in deze periode niets om het gedachtegoed verder te verspreiden. Het leidt ertoe dat, als Parkhurst haar directeurschap van de Dalton Public High School in New York in 1942 beëindigt, er in Amerika, behoudens een enkel initiatief, geen verdere daltonscholen actief zijn.

Pittsfield en Dalton

De ontwikkelingen van het Dalton Plan in het buitenland in het begin van de jaren twintig van de vorige eeuw doen ook in Amerika een gouden toekomst voor het daltononderwijs vermoeden, zoals prof. dr. O’Shea van University of Wisconsin het in 1923 verwoordt: “I wish to express the hope that you will be able to carry through to complete fruition the Dalton School Plan in Education which you have originated and the superiority of which you have so effectively proven.” Wat verderop schrijft hij: “America probably owes it to the world to show how this plan can be practically applied in every phase of our educational system.”

De ontwikkelingen in eigen land houden echter geen gelijke tred met die in het buitenland. Hoewel Parkhurst intensief participeert in de cycli van zomercursussen en een graag geziene gast is in het lezingencircuit, valt het aantal daadwerkelijke invoeringen van het Dalton Plan op Amerikaanse scholen tegen. Parkhurst krijgt vele honderden verzoeken om haar school te bezoeken. Soms gaat het daarbij ook om brieven van mensen die het liefst direct willen beginnen.
De eerste navolgers van Parkhurst zijn de scholen in Pittsfield en Dalton. Van de school in Pittsfield is niet bekend wanneer het experiment beëindigd is. In Dalton is dat in 1928, als directeur Ernest Jackman ontslag neemt.

Lucy Wilson

Over een paar andere Amerikaanse daltonscholen, die in het begin van de jaren twintig ontstaan, is uitgebreid gepubliceerd.
Zo start dr. Lucy Wilson met het Dalton Plan op haar South Philadelphia High School for girls. Wilson heeft intensief contact met Parkhurst.
Uit de jaren twintig zijn nog een aantal experimenterende daltonscholen bekend, zoals de Nichols School in Buffalo met als principal dr. Head. In New York volgt de Manhattan Trade School het Dalton Plan. Parkhurst is voor het team een grote inspiratiebron. Opmerkelijk is dat de school haar eigen uitgewerkte ‘assignments’ in boekvorm publiceert.
James Hamilton schrijft in 1927 over de ‘high schools’ in Newberg in Oregon, waar op basis van experimenten met het Dalton Plan een onderwijsplan ingevoerd is waarbij leerlingen die wat meer verantwoordelijkheid aan kunnen op ‘daltonachtige’ manieren mogen werken.
Boyce meldt dat een aantal scholen, zoals de Nichols School in Buffalo (New York), experimenteert met een gemodificeerd ‘Dalton Plan of individual progress’: “These few schools have limited the use of this plan to the elementary grades.”
In 1929 schrijft Wingert over de Jane Addams School in Cleveland. O’Connor schrijft in de jaren tachtig van de twintigste eeuw over de geschiedenis van de scholen in Scarsdale, zo’n dertig kilometer ten noorden van New York, waar in de jaren twintig gewerkt wordt volgens het Dalton Plan.
Over precieze aantallen van daltonexperimenten in Amerika valt weinig te zeggen. In 1936 doet Roy O’Billett uitgebreid verslag van een onderzoek in het voortgezet onderwijs naar het tegemoetkomen aan individuele verschillen tussen leerlingen. Van de 8594 scholen die in het onderzoek meedoen, zeggen er dan 162 volgens het Dalton Plan te werken. Honderden scholen rapporteren er onderdelen van te gebruiken of een aangepast Dalton Plan te hanteren. In een follow-up onderzoek blijkt echter dat slechts weinige daarvan authentiek het Dalton Plan volgen. Het leidt, enigszins sarcastisch, bij de onderzoeker tot de conclusie dat slechts de Dalton School in New York zich als enige daltonschool zou mogen noemen.

Auteur: René Berends
Beeld: Nieuw historisch archief NDV