Daltonboek: norm of vorm?

Bij het invoeren van de daltonkernwaarden is borging opgenomen. Een juiste keuze, want zonder borging is er geen doorgaande lijn en geen ‘dalton rode draad’ waardoor het risico op verschillende interpretaties van de daltonafspraken op een school wordt vergroot, met als logisch gevolg dat verschillende leerkrachten verschillende dingen verwachten van kinderen. Onduidelijkheid alom.

Maar hoe moet de kernwaarde borging geborgd worden? Dat zou kunnen met een ‘daltonboek’. In zo’n boek kun je alle afspraken vastleggen die je als team gezamenlijk maakt omtrent het vormgeven aan alle daltonafspraken. Dat kan met tekst, maar bijvoorbeeld ook met foto’s van de middelen die de daltonafspraken visueel ondersteunen, zoals de taakformulieren die worden gebruikt, de picto’s, et cetera.

Het daltonboek is een handig, praktisch en concreet product, maar desalniettemin slechts een voorbeeld van hoe daltonafspraken geborgd kunnen worden. Helaas wordt dat boek bij sommige visitaties als norm gewenst. Maar er zijn andere vormen denkbaar, zoals scholen die een mapje met afspraken per kernwaarde in elke klas hebben liggen, toegankelijk voor leerkrachten, invallers en stagiaires en waarover de afspraak gemaakt is deze mapjes regelmatig met het team te evalueren en indien nodig aan te passen.

Er zijn ook daltonscholen te vinden, die in hun beleidsplan of schoolgids hun daltonwerkwijze beschrijven of dat doen op hun website.
Het gaat niet om het wat: het mapje, de website, het boek, maar om het waarom. Waarom is het belangrijk dalton te borgen binnen je organisatie? Wat is de achterliggende daltongedachte? Vanuit het waarom kun je bepalen hoe je dit wilt gaan bewerkstelligen, om vervolgens daartoe een passende vorm te kiezen.

Het past bij de huidige vorm van visiteren om daltonscholen de ruimte te bieden om hun eigen manier van borgen te laten ontwikkelen en verantwoorden.

En natuurlijk zou dat in de vorm van een daltonboek kunnen gebeuren..

Auteur: Lara Arnouts