Dalton begint in je hoofd

Soms word je verrast met een denker. Ik weet zeker dat er meer zijn, maar je merkt het niet altijd. Je bent in gesprek met een daltoncollega: een leerkracht, student, manager, om het even wat, en opeens blijkt: ja hoor, dit is er één! Waar het gesprek aanvankelijk lijkt te gaan over praktische zaken, oplossen van knelpunten, aangaan van uitdagingen, ontstaat op een ander niveau een uitwisseling van opvattingen, vermoedens, maar ook twijfels. Terwijl we praten over – bijvoorbeeld – de organisatie van het keuzewerk, gaat het gesprek óók over de daltonwaarde van keuzewerk; over de gewenste pedagogische benadering van de leerkracht bij het stimuleren en begeleiden van leerlingen in het überhaupt kunnen en durven maken van keuzes. Je gesprekspartner baseert zijn uitspraken en vragen op diens eigen interpretatie van dalton en ik realiseer me dat hier geen simpele, praktische reactie van me wordt verwacht, maar dat ik míjn motieven en mijn besef van dalton zal moeten verduidelijken. Het gesprek gaat ongemerkt over in een filosofische conversatie over wat dalton zou moeten zijn, hoe dit zichtbaar zou moeten worden in gedrag van leerkrachten en leerlingen. Het gaat over maniertjes contra bezieling; over regeltjes contra betrokkenheid.
Deze daltoncollega is niet alleen maar de practicus, die zich afvraagt hoe zijn onderwijs beter georganiseerd kan worden, interessanter gemaakt, gevarieerder aangeboden, maar ook een denker; een dáltondenker, die het idee achter dalton probeert te doorgronden en zoekt naar een stevige verbinding tussen dat idee, dat daltongevoel en zijn handelen. Een voor mij prettige bijkomstigheid van dit alles is dat ook ik bij mezelf opnieuw te rade moet gaan. Ik word opnieuw aan het denken gezet over mijn daltonopvatting; deze te toetsen aan die van de collega, misschien wel bij te stellen.
Onlangs trof ik in het verslag van een student over haar persoonlijke dalton-
ontwikkeling een uitspraak, waarmee zij zich ontpopte tot daltondenker. Zij
kwam tot de conclusie dat ‘dalton begint in je hoofd’. Ik wens het iedereen toe.

Met DaltonVisie als naam voor ons nieuwe tijdschrift erkent de redactie het bestaan van de vele daltonvisies die bij u – lezers en collega´s – leven. Tegelijk nodigen wij u graag uit uw visie op dalton, zowel de praktische als beschouwelijke kant ervan, via ons tijdschrift met elkaar te delen en bespreken. Daarmee sluiten we aan op de gewaardeerde NDV-traditie waarin ontmoeting en uitwisseling (en leren!) centraal staan.
Uw ideeën, tips, beschouwingen en kritische kanttekeningen vormen de ruggengraat van ons blad. Denk met ons mee!

Auteur: Dick de Haan